Başbakan Erdoğan'ın MİT Müsteşarı Taner'i Genelkurmay Başkanı Başbuğ'a boşuna göndermediği anlaşılıyor.
Albay Dursun Çiçek'in kamuoyunda çok tartışılan 'darbe belgesi'nden ziyade, MİT ve Emniyet istihbaratın çalışmaları sonucu elde edilen bilgi ve deliller sonucu önce tutuklandığını, dün akşam saatlerinde ise tutuksuz yargılanmak üzere serbest kaldığını söyleyebiliriz.
(Unutmayalım ki, Albay Çiçek hala Ergenekon üyesi olmakla suçlanıyor.)
Bu gelişmenin birden fazla sonucu olduğunu belirtebilirim:
1- İlk olarak Ergenekon üyesi olma suçlaması, arkasına 35 generali alarak Albay Dursun Çiçek'i savunan Orgeneral İlker Başbuğ'u çok zor duruma soktu.
Askerler darbeci olsa bile askeri mahkemelerde yargılanmalı tezi çöktü. Askeri mahkemelerin darbe ve cunta girişimlerini ortaya çıkarmakta yetersiz kaldığı görüldü. Bu gelişme, bu tip faaliyetlere karışan askeri personelin rütbesi ne olursa olsun, sivil mahkemede soruşturulup yargılanması gerektiği gerçeğini gösterdi.
Baykal'ı küplere bindiren son yasa değişikliğinin Albay Çiçek için yapıldığı yolundaki tez de kendiliğinden göçtü.
Sivil yargının Genelkurmay Başkanı'ndan talimat almayacağı görüldü. Dilerim kimseden alamıyordur!
Türkiye'de demokratik olgunluğun 30 Ağustos'ta generallik bekleyen 9 albayın sorgulanıp birinin bir gün için de olsa tutuklanmasına varacak ölçüde geliştiği kanıtlandı.
Bunlar etkisi uzun vadede görülecek sonuçlar. Bir de işin can alıcı bir soru kısmı var.
MİT'in, Emniyet istihbaratın bildiği gelişmelerden, Silahlı Kuvvetler'in istihbaratın haberi yok muydu?
1960 darbesinin ardından, emir-komuta zinciri dışında darbe yapılmasını ömlemek için sıkı bir iç istihbarat yapılanması kurulduğu biliniyor.
'İrtica' yanlısı subay ve astsubayları anında tesbit eden bu istihbarat sistemi acaba sivil istihbarattan geride mi kaldı?
Yoksa, cunta yapılanmasını tesbit etti de, bu bilgi Orgeneral Başbuğ'a iletilmedi mi?
Ya da iletildi de, komuta kademesi gereğini yapmak yerine Albay Çiçek'e sahip çıkmayı mı seçti?
Bu üç alternatif de vahim.
Çünkü ilki, Genekurmay karargahındaki cuntacı bir oluşumu tesbit edemeyen bir istihbarat birimi, hem demokrasi hem de ülke güvenliği açısından büyük risk yaratır.
Komuta kademesinden bilgi saklanma ihtimali ise Silahlı Kuvvetler içinde disiplin konusunda zaafiyet olduğunu gösterir ki, bu ihtimal de çok vahim.
Son olarak, bu girişimler biliniyor ve bir şey yapılmadıysa, o daha da vahim.
Çünkü bize 'hukuk ve demokrasi olundan sapanların Silahlı Kuvvetler bünyesinde barındırılmayacağı' konusunda komutan düzeyinde verilmiş asker sözü var.
Peki demokrasiyi korumayalım mı
Son dönemin moda deyimi, 'Silahlı Kuvvetleri yıpratmamak.'
Elbette, Türkiye gibi kritik bir bölgede bulunan bir ülkede Silahlı Kuvvetler çok önemli bir kurumdur.
Ama bu kritik görevi başarıyla yerine getirmesi için asli görevine odaklanması gerkiyor. Siyasi partileri ve Millet Meclisi'ni etkisiz hale getirme planları yerine, savunma stratejisi üzerine kafa yorması gerekiyor.
Bu işin bir yönü.
Diğer yönü ise şu.
Darbe heveslileri sadece 'darbe belgesi' hazırlamakla yetinmiyor.
Bunu hayata geçirmek için harekete geçiyor.
Onlar planı hayata geçirirken de, iddialar doğruysa, kimi hayatlar bu dünyadan göçüyor.
Örnek mi?
Bir kısım ısrarla irtacai eyem olarak lanse etmeye çalıştığı Danıştay Baskını. Biliyorsunuz, Ergenekon davasıyla birleştirildi bu dava.
Belki Malatya katliamı, Hrant Dink suikasti ve Rahip Santoro cinayeti.
Bırakın demokrasiyi, bu insanlara saygımız nedeniyle bu yapının üstüne gitmeliyiz ve bunu yapmanın Silahlı Kuvvetleri yıpratmakla ilgisi yoktur.
Asıl siz, darbecileri koruyacağım diye, demokrasiyi yıpratmayın!
Darbeyi savunmak
Türkiye'de medyanın bir kısmının gözü, açıkça darbeyi destekleyecek kadar dönmüş.
Bunun bir örneğini dünkü Vatan gazetesinde gördük.
Darbecilere sahip çıkan, hükümeti 'darbeye sebep olacak eylemlerden kaçın' diye muhtıra veren bir bakışın ürünüydü.
Nedir darbeye neden olacak eylemler? Avrupa Birliği reformları mı, Kıbrıs'ta çözüm arayışı mı, Ermenistan açılımı mı, darbecilerin üzerine gitmek mi?
Kaynak: Star
