Biri monopoly diğeri satranç oynayan iki denk kimsenin arasında bir maç değil bu. Amerika Birleşik Devletleri Eyalet Sekreteri John Kerry gitgide kaçınılmazla yüzleşeceğini fark etmişken, Rusya’nın dışişleri bakanı Sergei Lavrov’un şah matını ertelemesi gibi bir şey bu.
Lavrov Ukrayna için derin yasal reformun parçası olan imtiyazlı bir ittifakın tek çözüm olduğunu defalarca ifade etti. Bu duygusal etnik doğulu Rusların ve güneyli Ukraynalıların çoğunlukla özerk olabilecekleri anlamına geliyor. Kerry iki hafta öncesinde, Ukrayna bölgelerinin daha fazla karar gücüne sahip olması fikrine katılma eğilimindeymiş gibi gözüküyorken, sonrasında Beyaz Saray ahlaki blitzkrieg’ini artırdı ve Başkan Barrack Obama’nın Lahey ve Brüksel’e seyahatine katılmaya karar verdi. Ama hâlâ Paris’teki neticesiz 4 saatlik Kerry – Lavrov maçında bir şah mat olabilir.
Rusya’nın çözümü Moskova’nın zaten birkaç hafta öncesinde önerdiği ve Kerry’nin uçuşunu Paris’e yöneltmesine sebep olan, bir kez daha Obama ve Putin’in telefonda tartıştığı planla aynı. Lavrov’a göre her iki Ukrayna bölgesi; ekonomisini, vergi işlerini, kültürünü, dilini, eğitimini, dış ekonomik bağlantılarını ve kültürel bağlantılarını komşu ülkelerle veya bölgelerle kontrol edebilir. Bu öylesine mükemmel bir plan ki Henry Kissinger ve Zbig Brzezinski gibi soğukkanlı savaşçılar bir derece bunu kabul edebilir.
Ama asıl problem Washington sabit bir şekilde Nuland Kağanlığı diye bilinen şimdiki Kiev’in bir kurgudan ibaret olduğunu düşünüyor. Moskova ise onları darbeci ve faşist olarak görüyor. Ve Washington hâlâ Kiev’in federal bir sistemi kabul etmesine karşı çıkıyor, aynı şekilde de Rusçayı ikinci resmi dil olarak kabul etmelerine de.
Amerika’nın son marifeti ise “Kırmızılılar geliyor” tarzında Rus birliklerinin sınırda çıkardığı karmaşa hakkında büyük çapta bir propaganda.
En azından Kerry şimdilik histeriden kaçınıyor; “istilayı başlatın” esprilerini tersine çevirmek için Kerry, Washington ve Moskova’nın diplomatik bir çözümün gerekliliğinde ortak fikirde olduklarını kabul ediyor.
Washington’un resmi tutumu Moskova’nın Kırımdaki askeriyesini geri çekmesi (ki bu olmayacak), uluslararası gözlemcilere uyması (belki olabilir) ve doğu sınırından birliklerini çekmesi yönünde.
Lavrov Rusya’nın Doğu Ukrayna’yı ele geçirmek için herhangi bir planı yok tezinin Stand-up bir komedi gösterisinin en can alıcı noktası olduğunun altını tekrar tekrar çiziyor.
Kaos İmparatorluğundan Sakının
Sonrasında da başkan seçimleri var. Votka nehirleri üzerine bunun son derece tehlikeli bir operasyon olup olmayacağı hakkında bahse girilebilir. Çok da popüler olmayan şu anda güçlü konumda olan Svoboda ve Sağ Sektör provokatör partileri seçim sonuçlarını gizlice kurcalamak için ellerinden gelen her şeyi yapacaklar. Alman bakan Angela Merkel’in savaş atı önceki boksör Klitsch’in yarışı bırakmaya karar vermesinden sonra, lider oligarşi lideri milyarder çikolata kralı Petro Poroshenko oldu. Şimdiden, Rus devletinin içinden biri bize nasıl bir devlet sistemine sahip olmamız gerektiğini söylüyor derecesinde “federal çözümü” reddetti.
Son birkaç hafta içerisinde Başbakan Yats Arseniy Yatseniuk tarafından yapılan düzeltmelerle, Rejim değiştirenler tam hızla Ukrayna anayasasını tam hızla yeniden yazıyorlar ve bunun demokrasi ile uzaktan yakından alakası yok.
Bahsi geçmeyen ise Sibirya kaplanı bir Rus. Kiev resmi bir şekilde Kuzey Atlantik Anlaşma Organizasyon’una katılmayacağına dair bir güvence vermeli. Ve hepimiz biliyoruz ki, Nuland Kağanlığı kurulduğundan beri bu NATO’nun Pentagon tarafından yönetilen bir açılımıydı.
Putin’in Obama’ya “teşviki” telefonda konuştukları diğer bir meseleydi: Moldova’daki Transdinyester Cumhuriyet’inin Ukrayna’nın güney sınırındaki geleceğinin 5+2 müzakere formatıyla çözülmesi gerekiyor; Moldova, Transdinyester, Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı, Rusya, Ukrayna arasında Avrupa Birliği ve Amerikan gözlemciler eşliğinde. Bir kez daha “istilasız”.
Tüm bunların arasında Kırım’ın Rusya Federasyonu’na katılması göze çarpan sabit bir gerçektir. Ve Avrupa birliği, Amerika Birleşik Devletleri ve Kiev ne yaparsa yapsın bunun geri dönüşü yok.
Ama bu çok daha büyük bir soruna yol açacak. Rus İstihbaratının Kiev’deki Simferopol darbesini tekrarlayacak bir plan yapmasından sonra Putin’in Kırım üzerine yürüme mantığı Kırım’ın Özerkliğini Rejim dönüşümcülerinden korumaya yeterli değildi. Aynısı sonradan doğu ve güney Ukrayna’daki etnik Ruslar ve Rus yetkililer hakkında da söylenebilir. Böylelikle özerklik şartları ve anayasal reform katı olmak zorunda olurdu.
Ama hala Ukrayna halkını kimsenin takmadığı açık bir gerçek; Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği, Uluslararası Para Fonu dâhil, Rusya en azından Ukrayna’daki Rusları umursuyor. Diğer bir problem ise Washington ve Moskova’nın bir anlaşmaya varması ihtimalinde Birleşik Devletlerin sözüne ne kadar güvenilebileceği. Baba Bush’un Mikail Gorbaçev’e NATO’nun doğu Avrupa’ya yayılmayacağı hakkında söz vermesinden sonra Rusya bu konuda doğrudan bir tecrübeye sahip oldu. Ki bu oldu ve bu aynı ucuz bir korku filmindeki bir lekeye benzedi.
Büyük resmi hiçbir zaman unutmamalıyız; NSA’nın baskıcı-yıkıcı gücü, Pentagon’un baskıcı ilkeleri ve NATO vasıtası ile Mihver Taktiği Çin Kuşatmasıyla birleştirilmiş bir Rusya kuşatmasına işaret ediyor. Ve önemli mantık aynı kalıyor; Kaos İmparatorluğu hareket halinde.
Kaynak: Counterpunch
Dünya Bülteni için çeviren İbrahim Mercan
