Anne Norton
Charlie Hebdo katillerini kınıyorum. "Je suis Charlie" söylemine davet edenleri de kınıyorum. Katilleri kınamak taassubu kucaklamayı gerektirmez. Charlie Hebdo'yu kucaklama isteği Avrupa sağa dönüşüne aittir.
#jesuischarlie dayanışma anlamına gelebilir ama taassubla sınırlanan bir kimliğe de davet eder. Charlie Hebdo zayıfı ezerek güçlüyü savunan bile bile saldıran küfürbaz bir dergidir. Derginin en çok yaptığı şey Müslüman azınlığı oltaya takmaktı ki her geçen gün daha saldırgan ve daha pornografik küfürler geliştiriyorlardı.
Fransa'da Müslümanlar, özellikle de dindar Müslümanlar, günlük hakaretlere ve kurumsal ayrımcılığa maruz kalan bir azınlıktır. Charlie Hebdo Müslümanları sürekli kanca burunlu çizerek ahlaki cesaretini gösterdi, onları seküler elitlerin eğlencesi haline getirdi . Ölülere yas tutuyorum. İfade özgürlüğünü savunuyorum fakat bunun bir parçası olmak istemiyorum. Ben Charlie Hebdo değilim.
Onlar yazma ve istedikleri şeyi yayınlama özgürlüğüne sahipler. Bu haklarını savunmalıyız fakat Charlie Hebdo'yu övmek ya da onlara katılmak zorunda değiliz. Utanç verici karikatürlerini yayımlamak ya da bağnazlıklarını savunmak zorunda değiliz. Bizim böyle davranmamızı istemeleri ifade özgürlüğüne yapılmış bir başka saldırıdır. Bizden istenen şey kendi irademizle konuşmak değil de başkalarının bize dikte ettiği senaryoyu konuşmaktır.
Ben bütün bunları kucaklayan bir Avrupa'dan korkuyorum.
#jesuischarlie söylemi eğer Charlie değilseniz bizden değilsiniz yabancısınız diyor. Bize karşı onlar (ve onların kimler olduğunu biliyorsunuz). Liberal görünen #jesuischarlie'cilerle Fransız Sağının Le Pen'i arasında babayla kız ilişkisi gibi yakın bir ilişki vardır. İkisi de kime ait olmadıklarını bilir. Her ikisi de kültür ve pratikte birleşik tek bir Fransa arar. Her ikisi de dindar Müslümanları hatta Müslümanların hepsini, -Arap kökenli olmaları bile yeterlidir- Fransa'nın, hatta Batı'nın sınırları dışına taşımaya çağırır.
Kurbanların fotoğraflarında bunu görebiliriz. Kurbanlarda iki Arap isimli çalışan var: Metin yazarı ve polis.
İstedikleri Fransa hususunda anlaşamamalarına rağmen, Fransız Sağı ve Solu büyük oranda dini sembollere dayalı farklılıkların olmadığı, kamusal uygulamalarda eşit tek bir halkın olduğu Fransa istemektedir. Sağ ve Sol "asimile edilemeyeni" dışlar ve "entegrasyon sorununa" hayıflanır. Onlar kendileri gibi olmayanın ritüel olarak aşağılanmasını, dayanışma için bir fırsat olarak değerlendirirler.
"Je suis charlie" söylemi zorunlu birlik yaptırır: Hepimiz Charlie olmalıyız, hepimiz bu konuda hem fikir olmalıyız, hepimiz bir olmalıyız.
Hayır. Bizimle aynı fikirde olmayanlara da değer verebilmeli ve onlar için de ağlayabilmeliyiz.
Ben yas tutuyorum. Haksız ve utanç verici saldırı için kızgınım. Kaybedilen hayatlar için üzgünüm-bütün hayatlar için, en az katillerin ilk kurbanlarından olan polis memuru Ahmed Merabet'e üzüldüğüm kadar. Onun cinayeti ki tek görünen cinayetken neredeyse görünmez hale getirilmiştir. Memur Merabet Charlie Hebdo'yu korumak için oradaydı. Bu onun göreviydi. Bu, cesarettir. Bu, ifade özgürlüğünü savunmaktır. Memur Merabet , daha geniş bir Fransa, daha güzel bir Avrupa'yı hak etmektedir.
Kaynak: Huffington Post
Dünya Bülteni için çeviren: Sümeyye Sel Odabaş
