Sarkozy'nin müttefiklerini küstürmüş Chirac'ın yerine geçtiğinde Fransa'yı 'dönüştürme' yöntemi, Bush sonrası dönemde hem işleri kontrol edeceğini, hem de değiştirebileceğini kanıtlaması gereken McCain'e ilham verebilir
Diyelim ki John McCain deli değil ve ABD'ye dış politikada partisinin değer ve geleneklerine sadık kalırken Geogre W. Bush'unkinden farklı bir çizgi izleyeceğini göstermek istiyor. Kendisini hem bir değişim aracı hem de bir süreklilik gücü olarak nasıl sunabilir?
Başkan yardımcılığı için Sarah Palin gibi bir kadını tercih etmesiyle McCain, sağlamcı oynamak yerine zar atmak istediğini gösterdi. Fakat fiilen bir üçüncü Bush dönemi için yarıştığına dair potansiyel olarak ölümcül bir eleştiriden kaçınmak için başka ne yapabilir? McCain için Fransa'da ilginç bir örnek var: Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy'nin son bir yıldır dış politikada başardığı dikkat çekici şahlanma. Genç ve enerjik olan, meşhur eşini de yanına katan Sarkozy, tarz olarak Barack Obama'ya daha yakın görünüyor. Fakat bir muhafazakâr, bir uyumsuz ve gelgeç hiddetiyle meşhur. Sarkozy hiç sevilmeyen ve muhafazakâr hükümeti yerlerde sürünen Jacques Chirac'ın yerine geçti -selefi birçok müttefikini küstürmüş ve kullanım tarihi çoktan geçmiş fikirlere saplanmıştı. Sarkozy aykırı tarzı ve parti disiplinine uymayı reddetmesiyle Chirac'ı ve birçok başka muhafazakârı küstürmüştü - aşağı yukarı McCain'in Senato'da yaptığı gibi.
Fransız kamuoyu 2007'de Sarkozy'ye oy verirken değişimi seçtiğini biliyordu, fakat bu oylar aynı zamanda muhafazakâr hükümetin devamı içindi. Sarkozy rakibi Segolene Royal'i
deneyimsiz, ilgisiz ve riskli bir tercih olarak göstermeyi başardı ve bunu yaparken, Royal'in Fransa'nın ilk şans tanınan kadın cumhurbaşkanı adayı olmasından gurur duyanları incitmedi. Yani Sarkozy'nin önündeki zorluk, McCain'inkinden çok da farklı değildi.
Sarkozy'nin değişim aracı olarak avantajı şuydu: Herkes onun selefine verip veriştirdiğini biliyordu. İnsan, bir miktar gerçek serumu verildiğinde, McCain'in de Bush ve diğer Cumhuriyetçi profesyoneller hakkında sert laflar edip etmeyeceğini merak ediyor. Şu an yaptığıysa, onların eski ahbabı olduğu numarasına yatmak ve fazla işe yaramıyor; onu sahtekâr gibi gösteriyor.
McCain için asıl örnekse Sarkozy'nin Mayıs 2007'de koltuğa oturduktan sonra yaptıkları. Sarkozy Fransız politikasının temellerini sürdürdüğünü iddia ederken, görünürdeki işaretlerin çoğunu da değiştirdi. ABD'yle kavgayı bırakıp Fransa'yı NATO'ya geri getirmek yönünde adım attı ve Ortadoğu'daki Fransız politikasının Arap yanlısı eğilimini değiştirdi.
Sarkozy bu değişikliklere imza atmakla, 'De Gaulleculuk' diye bilinen dış politiyla ilgili teslim alınmış erdem mirasına saldırdı. Eski yaklaşım Fransız çıkarlarını ABD'ninkilere tepki içinde tanımlamaya meyilliydi. Bu kibirli tarz maliyetliydi; Sarkozy'nin Fransa'sı tekrar takımın oyuncusu olacaktı. Sarkozy, dikkat çekici dönüş manzarası için Fransız diplomasisini seferber etmeyi becerdi. Fransız temsilcileri aniden her yerde görülmeye başlandı: Trablus'ta mahkûmların bırakılmasını ve Libya'yla ilişkilerde bir dönüm noktasını örgütlerken; Şam'da İsrail'le Suriye arasındaki doğrudan barış görüşmelerinin
Paris'te yapılma ihtimalini yoklarken; Moskova ve Tiflis'te Rus birliklerinin Gürcistan'dan çekilmesini öngören anlaşmayı görüşürken. Ve bu teşebbüsler üzerinden Fransa, stratejiyi koordine etmek için ABD'yle her gün temas halinde.
Tamam, diyelim ki McCain Amerikalı bir Sarkozy olabileceğini iddia ederek tek bir puan bile kazanmayacak. Fakat önündeki mesele Fransa cumhurbaşkanının karşı karşıya olduğuyla büyük benzerlikler taşıyor. McCain, işleri hem kontrol altında tutup hem de değiştirebileceğini göstermeli. Palin'i seçmek, bu istikamette verilmiş epey riskli bir karar.
Kaynak: Radikal