PASOK yaklaşık altı yıllık muhalefetin ardından ezici çoğunlukla iktidara döndü. Şu anki soru Yorgos Papandreu'nun nasıl bir yönetim sergileyeceği. Aynı ölçüde önemli bir başka soru, muhalefetin nasıl davranacağı.
PASOK ve Yeni Demokrasi 1974'ten beri değişerek hükümet oluyor. Hangi çerçevede hareket ettiklerini biliyoruz. Muhalefette de tahmin edilebilir tutumlar sergiliyorlar: Politikaları, hükümetin önerdiği her şeye popülist bir 'hayır' demeye dayanıyor.
Ancak PASOK'un uzun yönetim geleneğine karşın, Papandreu'nun nasıl davranacağını kestirmek güç. Bir yandan parti üzerindeki kesin hâkimiyeti hakların en mutlağına, yani doğumuna dayanıyor. Diğer yandan
fikirleri ve politikaları Yunan toplumunun geri kalanının çok ilerisinde. Muhalefette zor zamanlar geçirdi ve daha iki yıl önce siyasi bir varlık yokluk mücadelesi vermek zorunda kaldı. Ancak dünkü ezici zafer, Papandreu'nun hükümette daha rahat hareket etmesini sağlayacak.
Bununla birlikte şunu aklından hiç çıkarmamalı: Seçim zaferi halkın aniden kendisine ve PASOK politikalarına aşık olmasından değil, Yeni Demokrasi'yi reddetmesinden kaynaklandı. Karamanlis erken seçim kararını, ancak anketlerin halkın Papandreu'yu yeni lideri olarak benimsediğini göstermesinden sonra aldı (böylece başarısız olduğunu da kabul etti).
Doğru düzgün işlemeyen hükümetinden ve son derece olumsuz bir muhalefetten dolayı tükenen Karamanlis, şipşak seçim üzerine her şeyi riske etti ve kaybetti. Yeni Demokrasi'yi muhalefette zor günler bekliyor.
Karamanlis halefini belirlemek için süreci başlattı bile. Anlaşılır olsa da, üzücü bir durum. Kendi mesajına, yani ülkenin ekonomi-nin talep ettiği acı verici reform- ları hayata geçirecek güçlü bir hükümete ihtiyacı duyduğuna inansaydı bunda ısrarcı olması gerekirdi.
Muhalefet lideri hem PASOK'u sorunlarla başa çıkma-ya zorlamalı hem de hükümet zorlu önlemler aldığında destek vermeli. Karamanlis ülkeyi partinin üzerinde tutmuş olsaydı, inandığı reformlar için bastırmaya devam ederdi. (Yunanistan gazetesi Kathimerini, yazıişleri müdürü, 5 Ekim 2009)
Kaynak: Radikal