Mısır Devlet Başkanı Cemal Abdül Nasır'ın talepleri dışa dönüktü ve büyüktü. Kendisi Arap dünyası ve Afrika'daki devrimci hareketlerin en önemli bölgesel destekçisiydi. Fakat politikaları Mısır'ın gücünü bitirdi ve bu politikalar, 1967 yenilgisinde yaşanan felaketle son buldu. Bunları, üniveriste öğrencilerinin görevine son verilmesi talebiyle düzenlediği gösteriler izledi. Nasır'ın bu gösterileri bastırdığı doğru, ancak farklı bir siyaset yapılandırmak zorunda kaldı, dış savaşlarını bıraktı ve sonraki dört yıl geçti.
Bugün İran Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinecad da, önümüzdeki dört yılda benzer bir durumla karşı karşıya kalacak. Politikaları Afganistan, Irak, Lübnan, Filistin ve Yemen'de askeri olarak uluslararası mücadeleye dayanıyor. Rejimin askeri olmayan faaliyetleriyse dünyanın dört yanına yayılmış durumda. İran aynı zamanda mali açıdan aciz. Bugün sorunlara iç intikam ve kendisine karşı uluslararası dış blok ekleniyor.
Ahmedinecad kendisini destekleyen sert iç duvardan destek almayı sürdürseydi İran'ı büyük bir bölgesel güce dönüştürme yönündeki siyasi projesini tamamlayabilirdi, ancak son olaylar bazı uluslararası ve bölgesel güçlerin başına gelenleri hatırlattı. Bu güçler iç kaynaklarını dış politika projelerinde tüketmiş, fakat bu projeleri tamamlamaktan aciz kalmış ve bu durum ülke içine olumsuz yansımıştı.
Ahmedinecad Nasır'la aynı şeyi yapmaya çalışıyor. Talepleri ülkesinin bütçesinden ve kapasitesinden büyük. İran cumhurbaşkanı, 70 milyon İranlı'yı doyurmakla süper devlet gibi davranmak veya savaşlar açmak arasında bir tercih yapmal. Nasır Mısırlıların kendisini eleştirdiğinden haberdardı, ancak kibirli
davranıp iflastan önce zafer elde etmeye bel bağlıyordu.
Nasır eleştirilere karşı politikalarını savunmayı sürdürdü. Kendi dış talepleri için hükümetinin hazinesi boşaltıyordu. İsrail karşısındaki felakete yol açan da buydu. Ordu da imkânsızlıklar içindeydi. Tüm bunlar İran'daki rejimin yaptığına yakın bir tablo teşkil ediyor. İran ekonomik açıdan kuşatma altında ve dünyanın dört yanında onlarca ülkedeki askeri ve siyasi faaliyetlerle parasını heba ediyor. (Londra'da Arapça yayımlanan Şark ül Evsat gazetesi, 27 Haziran 2009)
Radikal