Kutsal zamanla buluşuyoruz… Karanlık aydınlığa terk edilir…
Kutsallaştırılabilir bir mekâna sahibiz… Yeryüzü mescit bana…
Göklerden başlayan aydınlık hicreti insanı sarmalamayı hasretle beklemektedir… Platonik sevdalar uğruna müteyakkız hale gelen ruh şahlanması için sabırsızlık gösteriyor. Hasret bitiyor… Merhametli gönüller dönemi başlıyor…
Kötülüğün kapatıldığı ve iyiliğin çoğaldığı demlerdeyiz… Kışkırtıcılığın tesirsiz kaldığı, karanlığın kendini aydınlığa bıraktığı vakitler yaşayacağız…
İlahi rahmetin kapılarının sonuna kadar açıldığı, merhametin bütün damarlarda gezdiği anların tanıkları olmalıyız… Şeytanın bağlandığı ve kapatıldığı yerden hiç çıkmaması için ahlaki zeminin güçlendirilerek şehevi duyguları meşru kanallara akıtmalıyız…
İyiliğin, dürüstlüğün, güvenin, merhametin, acımanın, sahip çıkmanın, doyurmanın, fedakârlığın, feragatin zirve yaptığı zamanların sağladığı şuurla hayata sahip çıkmalı ve bu durumun temelli hale gelmesinin zemini adına bir ahlak ayaklanmasına tabi olmalıyız… Şartlar, vasat, ortam ve bütün emareler iyilik zamanları gösteriyor. Gereğinin yapılabilmesi için algılarımızın yön göstermelerine tabi olalım…
Yılanın derisinden soyunma zamanları… İnsanlığın kötülüğünü terk etme vakti… Şeytanın çaresizliğini ilan ettiği demler… Karanlığın arkasına bakmadan terki diyar eylediği anlar… Her şey iyilik vaktidir der!
Affedilme ve affettirme günü geldi! Af dileyip kapıları çalma ve yersiz yurtsuzları barındırma, yabancılaşmayı tearüfe terk etme dönemidir.
Sağanak yağmur altında iliklerine kadar ıslanan kişinin yaşadığı mutluluğun karşılığında hastalanması gibi 'mal canın yongası' deyimi cömertlik karşısında sus pus olmuş, sinmiş, köşeye çekilmiştir…
Yüreklerdeki niyaz göklere çıkarak yeniden bütün ihtişamı ile yeryüzüne geri döner. Dualara icabet duanın bereketidir. Varoluş dua duruşundadır… Eller, yürekler, kalpler, gözler ve duyular açılmış, sema tüm kapılarını ardına kadar açmış dünyadan açılmış gönüllere arzuladığını gönderiyor…
Varlığın barışa selam durduğu vakittir…
Eşya ve insanın uyumunun zirveye çıktığı ve Allah'a yakarışta birliğin ses verdiği anlardayız… Ruhumuzun bedeni ile ilahi sofrada buluştuğu ender günlerdeyiz.
Hasret yerini hasrete bırakıyor.
Niyazın coşkusu varlığın coşkusuna karışıyor…
Göksel senfoni duygusal senfoniye karışıyor… Duygusal yoğunluğun doruklarında şeytanın izinden yoksun, paylaşmanın hazzı ile kanatlanıp ruhu, duyguları, akılları, yürekleri basiret düldülüne bindirip yükselterek şeref basamaklarını dörder çıkarak yorgunluğun emaresinin kayıt dışı kaldığı demde vecdle aşk üzere buluşmaya gidelim…
Hararetten buharlaşan şer kaybederken susamış gönüllere inen rahmet hayrın medarı iftiharı olmalı!
Zincire vurulmuş şeytan, tenezzül ediyor Rahman!
İnsanlık mağfiret üzere bereketlendirilirken kapılar ardına kadar açık tutulmakta; gufran ayı, buluşturur insanı vahiy ile yollarını arındırır kirden, yaradan misafir olur, ağırlanır insan kalbinde…
Kalp ve gök tamlayan ve tamlanan… Vahdetin dayanağı… Sonsuzluk aşkını taşıyan iki mekân…
Dudaklar gönüllerdekini taşıyor, dualaştırarak…
Gözler yaşarmakta secdelerin iz bıraktığı alınlarda… Bir ilahi lütuf büyüyor ve kapsamakta tüm hayatı, fışkırıyor rahmet yüreklerdekine eş, sarıyor, sarmalıyor, kuşatıyor yaşamı, korku emniyete bırakıyor kendini, yakarış, hasret duaya kalıyor, dimağdan dudağa yürüyen arşa yükseliyor…
Bir yükseliş demindeyiz… Açlığımızı bilgi ile dindiriyor, susuzluğumuza irfan devadır… Ahlak bugünleri çok özleyecek, ne de yakışıyor insana…
Çamur cana dönüşmüş, incelmiş ruhla taçlanmış ve miraca yönelerek bütün izlerini silmiş, saf olmuş fıtrata yükselmiş birliğin coşkusunu tatmış, cesaret kuşanmış yüreği ile hesaplaşmaya inmiş, çamura meydan okumaya; inzal edilene olan güvenle…
Teslimiyet, temsiliyete dönüştü… Rahman semanın kapılarını açtı… Rızık arayanlar bulanlardır… Açlığını bağırıp aramayanlar kaybetmeye mahkûm yeni rahmet rüzgârlarını bekleyişe geçsinler…
Not: Sevgili okuyucularımın, tüm dost, arkadaşların ve İslam âleminin Ramazan ayını kutlar insanlığa hayır ve selamet getirmesini Allah'tan niyaz ederim…