Osmanlı toprak düzeni, Saray ile küçük özgür köylü ilişkisine dayanır. Bir çift öküzün sürebileceği kadar bir toprağın kullanım hakkı özgür köylüdedir... Elde ettiği kazancı da şu veya bu şekilde Saray'a verir.
Bu yapı Osmanlı'yı, büyük toprak sahibi senyörlerin oluşturduğu feodalizmden ayırır.
Feodal yapıda sermaye birikimi varken...
Osmanlı sermaye birikimine izin vermez, sermayenin Saray dışında kimi ellerde toplanmasını da rejime tehdit sayar.
* * *
Osmanlı rejimi, Bizans'tan devraldığı bu yapıdan bir kez taviz vermiştir, o da Güneydoğu'da Kürt derebeylerine...
Kürt derebeyleri Osmanlı'ya kısmi bir özerklik anlayışı içinde büyük topraklarıyla dáhil olmuştur.
Osmanlı çağın değişimlerine uyum sağlayamayınca parçalanmış, ardından Osmanlı paşalarının önderliğinde tüm Müslümanları 'Türk' sayan bir 'devlet-ulus' anlayışı devreye girmiştir.
Klasik çizgi esas alındığında devletleri uluslar yaratır... Bizde devlet, ulus oluşturmaya girişmiştir.
Batı 'ulus-devlet' iken, bizimki 'devlet-ulus'tur...
* * *
Devletin farklı ırklardan gelen Müslüman ahaliye 'Türk' kimliği biçme girişimi kör topal yürüdü...
Galiba yürümediği yer de Kürt bölgesi oldu.
Cumhuriyet, bölgeye Türkçe bile öğretemedi.
Başarılı bir entegrasyon da yaşanmadığı için koca bir bölge ve hatırı sayılır bir nüfus 'Kürt sorununu' yarattı.
* * *
Bizim topraklarda devlet, Kuyucu Murat Paşa'nın genlerini taşır.
Sorun var ise sopa atmak gerektiğine inanır.
Geçen yüzyılda başlayan Kürt isyanları sürüp gidiyor.
1984 sonrasını ise hep birlikte yaşadık.
Geriye kan, gözyaşı ve zulüm kaldı.
Sınır ötesi operasyonlar ise sürüyor...
Yirmi beşinci operasyon da kaotik bir tartışma eşliğinde son buldu.
* * *
Ben bölgeye 1989 yılında ilk kez rahmetli Erdal İnönü ile gittiğimde...
Sorun yereldi...
Sonra ulusallaştı...
Sonra uluslararasılaştı.
Peki, ne yapmalı?
Önceki gece DTP yöneticileriyle konuşurken, Birinci Cumhuriyet'in 'asker-sivil' mutabakatının yenilenmesini istediklerini sezinledim.
Onlar bunu anayasaya eklenecek dört beş madde olarak görüyorlardı ama bence daha temel bir anlayış devrimine ihtiyaç var.
* * *
Cumhuriyet'in mutabakatını yenilemek gerekiyor.
Ama nasıl?
Türküyle Kürdüyle bütün siyasetçilerin aklı fikri 'yönetmekte'...
Ben ise devlet-birey ilişkilerinin demokratikleştirilmesine odaklıyım.
Diyarbakır'ın sayıları gün geçtikçe artan mendil satan çocuklarını ne yapacaksınız?
Töre nedeniyle yaşama hakkını elinden aldığınız kadınlara nasıl yaklaşacaksınız?
Anayasa değişimini tartışırken bunları da tartışmalıyız herhalde.
Yeniçağın sloganı şu:
'Kimin yönettiği değil, nasıl yönettiği önemli.'
Olaya böyle baksak ve 'yönetileni' önemsesek zaten Kürt sorunu da biter...
'İnsan' yücelir çünkü...
Kaynak: Star