Filistinli yetkililer, tek taraflı seçenekleri savunmak istediklerinde torbalarından Kosova modelini ve BM’nin Kosova’nın tek taraflı bağımsızlığını meşru bulan kararını çıkarıyorlar. Sonra buna Güney Sudan’ı kuzeyden ayırıp bir devlet haline getirme yönündeki Amerikan çabalarını ekliyorlar.
Filistinlilerin tek taraflı bağımsızlık ilan edip edemeyeceği konusunda, Filistinli Başmüzakereci Saib Erekat’ın söylediklerinin içeriği bu yönde. Ancak Erekat bazı gerçekleri de hafife alıyor. Zira Filistinli yetkili geçmişteki ve halihazırdaki uluslararası deneyimlerden destek almasına rağmen, BM’nin Kosova kararında veya Güney Sudan’ın referandum sonrasında ayrılmasına verilen ezici uluslararası destekte rolü bulunan bütün verileri yok sayıyor. Filistin toprakları bu verilerden hiçbirine sahip değil; ne uluslararası siyasi kabul söz konusu ne de bir devletin dinamikleri hazır.
Rusya faktörü
Kosova’nın bağımsızlığı, Doğu Avrupa ülkelerinin ‘renkli’ devrimlerinin ardından Rusya’nın ve müttefiki Sırbistan’ın yörüngesinden çıkması bağlamında tanındı. Dolayısıyla, Moskova’nın kozlarından yoksun bırakılması süreci Ukrayna ve Kırgızistan’dan sonra devam ederek Kosova’ya ulaşıyordu. Yani bu tanımanın sebebi Washington’ın Kosova halkının sıkıntılarını göz önünde bulundurması değildi.
Erekat’a Batı’nın bölücü amaçlarını hatırlatmaya gerek yok. Washington’ın Güney Sudan’ın ayrılıp ayrılmayacağının oylamaya sunulacağı referandumu savunmasının arkasında da bu amaçlar yatıyor. Bu açıdan bakıldığında, siyasi hazırlıklarla ilgili olarak Filistin, Sudan ve Kosova arasında bir karşılaştırma yapma imkânı yok. Özellikle de İsrail bu tartışmada doğrudan tarafsa... Dahası Filistin topraklarında, 1967 sınırları olması öngörülen topraklardaki güvenlik kontrolü ve işgal otoritelerinden bağımsız bir ekonomik yapı açısından devlet dinamikleri hazır değil.
Bütün bu veriler Filistin şartlarıyla Kosova ve Sudan’ın güneyi arasındaki farkı gösteriyor ve öngörülen Filistin seçeneklerinin etkisizliğine ilave kanıtlar sunuyor.
(Birleşik Arap Emirlikleri gazetesi Haliç, 7 Kasım 2010)
Kaynak: Radikal