Araplar ne zaman barış ve İsrail'in bölgeye entegre olması yönünde çağrı yapsa, İsrail içinde Avrupa'ya entegrasyon ve Araplara sırt çevirme söylemi gündeme geliyor.
Amerikalı yazar Thomas Friedman acı bir öfkeyle sormuştu: 800 Hintli Müslüman trende yakılarak öldürüldüğünde sessiz kalan Müslüman Araplar, bir Filistinli öldürüldüğü zaman dünyayı nasıl ayağa kaldırabilirler?
Yazar bunun, Arapların Yahudileri Ortadoğu'da azınlık olarak görmesinden kaynaklandığını belirtiyor. Fakat bu açıklama gerçekdışı. Zira Araplar Filistin trajedisine, Filistinliler Arap olduğu için sevgi besliyor. Ayrıca her Arap Filistinlilerin başına gelenlerden kendisini sorumlu hisseder. Daha açık ifadeyle, ortada işleyen bir Arap milliyetçiliği var. Hatta Fransız oryantalist Oliver Roy İslamcı hareketleri de Arap milliyetçi hareketlerin bir türü olarak görür.
Ne var ki, konu duygusal bağlarla sınırlı değil. Terazide İsrail'le ilişkili stratejik sorunlar da var. Öncelikle, İsrail'in süper güçlerle koalisyonu bölge halklarının çıkarlarının aleyhinde. İkincisi, İsrail'in kendisi için düşündüğü güvenliğin 'mutlak' olması.
Bütün silahlar İsraillilerin olmalı; 6 milyon İsrailli ekonomik ve askeri açıdan üstün, 300 milyon Arap geri kalmış olmalı. En önemlisi, İsrail'in Arap bütünlüğünü öldürücü bir tehlike olarak görmesi. İsrail bu nedenle Arapların birlik olmasını engellemeye ve bölgeyi bölmeye öncelik verdi.
Siyonist hareketin öncüleri İsrail'in milletler arasında bir ışık parıltısı olacağı söylemini kullandı. Fakat Arapların 1948'den beri gördüğü, savaşın koyu ışınlarından başka bir şey değildi. İsrail bunları savunma savaşları olarak adlandırıyor ama çoğu saldırgan stratejik hedeflere yönelikti.
İsrail bölgeye entegrasyon için çaba harcamadı. Aksine barış çağrıları ne zaman tekrarlansa İsrail'in Avrupa'ya entegre olması ve Arap dünyasına sırtını dönmesi çağrıları hızlandı. Ürdün Kralı Abdullah'ın İsrail'e Ortadoğu'ya entegre olmakla tecrit arasında seçim yapma çağrısına dönüp soruyoruz. Entegrasyon yaklaşık 100 yıldır reddediliyorsa niçin şimdi veya 100 yıl sonra kabul edilebilir olsun?
Dahası, İsrail entegrasyonu reddediyorsa, yazar Necip el Azuri'nin önerdiğinin dışında başka bir çözüm yok mu? Azuri, "Siyonist ve Arap hareketlerinin akıbeti, biri üstün gelene dek çekişmek. Bu çekişmenin sonucunda dünyanın kaderi belirlenecek" diyordu. (Birleşik Arap Emirlikleri gazetesi Haliç, 30 Nisan 2009)
Kaynak: Radikal