Geçen hafta boyunca medya, Gazze Şeridindeki Filistin Hükümetinin Başbakanı İsmail Heniye'nin ilk dış gezisini izledi.
İlk ziyareti Sudan'a olan ve Sudan Cumhurbaşkanı Ömer el-Beşir ve vekili ile görüşen İsmail Heniye, Sudan'ın çeşitli yöneticileriyle de birkaç toplantı yaptı. Sudan'dan sonra Türkiye ziyaretinde Başbakan Recep Tayyip Erdoğan tarafından çok sıcak bir şekilde karşılandı. Tüm ulusal siyasi partilerin ve Kürt milliyetçiliğinin liderleriyle görüşüp, Türkiye Büyük Millet Meclisin'de ki oturuma katıldı. Türkiye'den sonra Tunus'a gitti.
Kendisini Tunus Başbakanı Hamadi Cibali karşıladı. Tunus'ta başka siyasi liderlerle de görüştü.
Sayın Heniye'nin Doha'da Katar Emiri ile yapacağı görüşme ise Emirin Moritanya gezisinden dolayı içinde bulunduğumuz ayın sonuna ertelendi.
Sayın İsmail Heniye'nin 26 Aralıkta Gazze'den Refah kapısı yoluyla Mısır'a gelişini hatırladığımda beni üzüntü ve utanç kaplıyor. Kahire'de üç gün kaldı ve bu sürede Genel İstihbarat Başkanı ve yardımcıları dışında hiçbir siyasi yetkili tarafından karşılanmadı. Bir de Mısır Hükumeti ile ilgisi olmayan Arap Birliği Genel sekreteri sıfatıyla Dr: Nebil Arap tarafından karşılandı.
Bu olay şu soruyu akla getiriyor:
Mısır hükumeti ve askeri konsey İsmail Heniye için herhangi bir karşılama töreni düzenlemekten niçin çekindi? Gittiği her yerde onur konuğu olmasına rağmen onun varlığını görmezden geldi. Bu görmemezliği açıklayacak üç ihtimal var.
Birinci olasılık Devrim hükümetinin dış siyasetinin hala, Filistin'i seven ama Filistinlileri sevmeyen önceki başkanın yönlendirmesiyle hareket ediyor olduğu.
İkinci olasılık Askeri Konseyin , Gazze Hükümeti ile herhangi bir resmi teması sevmeyen Amerikalıları kızdırmaktan korkmaları.
Üçüncüsü de İsraile karşı risk almamak için Hamas Hareketine mesafeli olmak.
Ben ilk ihtimali tuhaf buluyorum.bazılarının söylediği gibi Mısır'da hakim değişti ama hüküm değişmedi söylemi Askeri Konseyin çıkarına uygun değil.
Mısır Başbakanı Gazze hükümetinin başbakanını karşılamanın özellikle de Hamas ve Fetih hareketlerinin uzlaşma imzalamasından sonra kendi lehine olacağını bilmekteydi. Devrim Hükümetinin çıkarları için karşılıksız bir durum olabilirdi.
Son iki olasılıka ilgilenildiğinde ben Türkiye'nin ilişkilerini destekliyorum.Türkiye Washington ve Telaviv ilişkilerinde Kahireden daha kuvvetli olmasını rağmen İsmail Heniye'yi karşıladı kucakladı ve gerekli saygıyı gösterdi.
Ben yine bu konuda Türkiye Hükümetini destekliyorum.Natoya üye olan 1949 da Ankara'nın İsraili tanımasıyla İsrail'le köklü ilişkileri bulunan Türkiye, halkının duygularına saygı duyarak ,Telaviv ve Washington ilişkilerinin önüne geçirdi.
Sudan, Tunus, Katar bir dereceye kadar yumuşamasına rağmen burada önemli olan Türkiyenin halinin farklılığa en güçlü ışık tutmasıdır.
Bu olayın arkaplanı bana, Askeri Konsey'in Sayın İsmail Heniye'yi görmezlikten gelmediğini, ancak Filistin meselesinin ayrıcalıklı bir konumu olan Mısır halkını görmezlikten geldiğini düşündürdü.
Fark ettim ki biz Filistin halkının çoğunluğu tarafından seçilmiş Gazze Şeridinin Başbakanı Sayın İsmail Heniye'ye saygı ve takdiri yansıtan karşılama protokolünden bahsediyoruz.
Telaviv veya Washington ile bir krizden , çatışmadan bahsetmiyoruz.
Askeri Konseyin İsmail Heniye için karşılama töreni düzenlemekten aciz kalması,
Mısır dış politikasının karşılaştığı krizin derinliğini ortaya çıkarıyor.
Aynı zamanda Amerikalı herhangi bir senator geldiğinde ona tüm kapıların kanatları açılıyor.Resmini bütün gazetelerde görüyoruz. Mısır'ın yapması veya yapmaması gereken her şeyi söylüyor.
Gazze Hükümetinin Başkanına bu yapılıyorsa daha düşük mertebeli bir bakana yapılabilecekler ve Kahire havaalanında ya da Refah geçiş kapısında Filistinlilere yapılması muhtemel olan muamele tahmin edilemez. bütün bu deliller toplandığında İsrail staratejısının Mübarek ile sınırlı olmadığı sanıldığından daha büyük olduğu ortaya çıktı.
Sayın Ebül Abd (İsmail Heniye) bugün yarın Tunus'tan dönecek.Gidişi esnasında yapılan hatayı düzeltmek için bir şans. Askeri Konsey makul davranıp hatasını düzelttiği zaman bu sadece Başkana ve onun makamına değil, Mısır halkının ve Arap halkının duygularına saygı göstermelidir.
Dünya Bülteni için Büşra İnanç tarafından tercüme edilmiştir.