Irak'ta barış sağlamak isteyen bir komutana, düşman grupları ayırmak için duvar inşa etmek, hayat kurtarmanın kolay yolu gibi görünebilir. Bağdat'ta etnik temizlik yaşanıyor.
ABD güçleri çoğunlukla Sünnilerin yaşadığı Azamiye'de 3.5 metrelik bir duvar inşa etmeye başladığında, amaç bu saldırıları önlemekti.
Bu duvar gerçekte, ABD'nin etnik şiddete karşı politikasındaki tutarsızlığın sembolü.
Mevcut güvenlik planının amacı, Sünni-Şii gerilimini, Irak'ı tek ve işleyen bir devlet olarak hayatta tutacak bir siyasi anlaşma için zaman kazanacak biçimde bastırmak.
Fakat cinayetler sürerken, düşman gruplar arasında siyasi oybirliği sağlanması uzak görünüyor.
Duvarlar mezhepsel cinayetleri kısa vadede engellese bile, uzun vadede ne olacak? ABD çekilmeye başladığında bu Sünni 'kale'si hayatta kalacak mı?
Duvarlar çeşitli yararlar sağlasa da, bir sona işaret ederler: Uzlaşmanın artık mümkün olmadığını ilan ederler. Belki de Irak'ın geleceği böyle olmayacak.
Azamiye'deki duvar, Sünnileri harekete geçirdi. Şii başbakan inşaatı durdurma emri verdi. Amerikalı bir general, duvarların güvenlik stratejisinin merkezinde olduğunu reddetti.
Yine de Irak'ın dağılması sürüyor. Ordu yetkilileri duvar inşasına başladığında, Sünni- Şii uçurumunun genişlediğini üstü kapalı olarak teslim etti. Bush bunu kabul etmeli ve politikasını buna uygun biçimde değiştirmeli.